ของ กิน ประเทศ จีน

อวี๋ มาใช้ เช่น การจัดหาพื้นที่ดินราบให้น้ำท่วมไหลลงสู่ทะเล โดยที่ผ่านมาแม้จะใช้งบไปหลายล้านหยวน แต่จีนก็ยังประสบอุทกภัยครั้งใหญ่อยู่ดี ฤดูร้อนที่แล้ว น้ำท่วมหลายครั้งในจีนคร่าชีวิตผู้คนไป 397 คน ได้รับผลกระทบ 14. 3 ล้านคน และมีส่วนทำให้เกิดความสูญเสียทางเศรษฐกิจ 2. 2 หมื่นล้านดอลลาร์สหรัฐ (7. 2 แสนล้านบาท) ตามการประมาณการของสหประชาชาติ แต่ ศ. อวี๋ ยืนยันว่า ภูมิปัญญาจีนโบราณไม่อาจผิดพลาดได้ และความล้มเหลวเหล่านี้เกิดจากการที่เจ้าหน้าที่ท้องถิ่นดำเนินการตามความคิดของเขาอย่างไม่เหมาะสม เขากล่าวว่า เหตุน้ำท่วมเจิ้งโจวเมื่อต้นปีนี้เป็นตัวอย่างที่คลาสสิก เมืองปูทางทับแอ่งน้ำ ทำหใเก็บน้ำไว้ได้ไม่เพียงพอเมื่อฝนเริ่มตก แม่น้ำสายหลักยังไหลลงสู่ท่อระบายน้ำคอนกรีต ทำให้น้ำไหลเร็วขึ้น "เหมือนส้วมชักโครก" เขากล่าว และเสริมว่า แม้แต่โครงสร้างพื้นฐานที่สำคัญ เช่น โรงพยาบาล ก้กลับถูกสร้างขึ้นบนที่ราบลุ่มซึ่งควรเป็นพื้นที่ให้น้ำไหลงทะเล "เมืองฟองน้ำสามารถรองรับน้ำท่วมได้ แต่ถ้าไม่ แสดงว่าไม่ใช่เมืองฟองน้ำ มันต้องมีความยืดหยุ่นกว่านี้" เขากล่าว ศ. อวี๋ กล่าวว่า ประเทศที่มีโอกาสเกิดน้ำท่วมบ่อย เช่น บังกลาเทศ มาเลเซีย และอินโดนีเซีย อาจได้รับประโยชน์จากแนวคิดนี้ และบางประเทศ เช่น สิงคโปร์ สหรัฐฯ และรัสเซีย ได้เริ่มใช้แนวคิดที่คล้ายคลึงกันแล้ว แต่ความสำเร็จส่วนใหญ่ในการขยายเมืองฟองน้ำไปทั่วประเทศจีน มีการวิเคราะห์ว่า อาจเป็นเพราะมีรัฐบาลที่รวมศูนย์อำนาจ และเงินกองทุนของรัฐมีจำนวนมาก ศ.